Zmarł Prof. Józef Siciak

Z głębokim żalem informujemy, że 17 grudnia zmarł w Krakowie po długiej chorobie profesor Józef Siciak – jeden z najwybitniejszych matematyków w całej historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, nauczyciel i mistrz wielu pracowników naszego wydziału, znakomity wykładowca, niezrównany opiekun naukowy. Kontynuując dzieło zapoczątkowane przez Franciszka Leję, stworzył krakowską szkołę funkcji analitycznych. Międzynarodowy rozgłos zyskał dzięki pracom poświęconym wielomianowym funkcjom ekstremalnym (w tym tej zwanej obecnie funkcją Siciaka) oraz funkcjom oddzielnie analitycznym. Był autorem ponad 80 prac naukowych, z których wiele wywarło istotny wpływ na współczesną analizę zespoloną.

Profesor Siciak urodził się 5 lutego 1931 r. we wsi Lecka położonej na Pogórzu Dynowskim. Po ukończeniu tam szkoły podstawowej, naukę kontynuował w gimnazjum w pobliskiej Błażowej, a następnie w liceum w Kędzierzynie-Koźlu (matura - 1950).

Studiował następnie matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (magisterium - 1955), gdzie rozpoczął pracę jeszcze jako student w 1954 r. Tam też w 1960 r. obronił rozprawę doktorską Pewne zastosowania metody punktów ekstremalnych, której promotorem był Franciszek Leja. W roku akademickim 1960/61 przebywał na Uniwersytecie Stanforda. Habilitował się w 1962 r., w 1972 r. został profesorem nadzwyczajnym, zaś w 1980 r. - zwyczajnym. Wypromował 18 doktorów, spośród których 11 uzyskało habilitację, w tym 8 tytuł naukowy profesora, ale lista jego uczniów i uczniów jego uczniów jest znacznie dłuższa. Do tego grona należy w szczególności bardzo wielu pracowników IM UJ.

Długa jest też lista wyróżnień jakie otrzymał w ciągu życia. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk (korespondentem – 1989, rzeczywistym - 1998), Polskiej Akademii Umiejętności (krajowym czynnym - 1989), Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Uppsali (1988), a także doktorem honoris causa Uniwersytetu w Uppsali (2001). Za swoje wybitne naukowe osiągnięcia był nagrodzony między innymi wielką nagrodą PTM im. Stanisława Zaremby (1963), Laurem Jagiellońskim (2003), Medalami: im. Wacława Sierpińskiego (UW, 2004) i im. Władysława Orlicza (UAM, 2005) oraz Nagrodą Prezesa Rady Ministrów (2007) oraz odznaczony Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Całe życie aktywnie działał na rzecz krakowskiego i ogólnopolskiego środowiska matematycznego. W Polskim Towarzystwie Matematycznym pełnił kolejno funkcje prezesa oddziału krakowskiego (1971–1973), wiceprezesa PTM (1983–1985) oraz członka Zarządu Głównego (1985–1991, 1995–1999 oraz 2001–2003). W roku 2009 został członkiem honorowym PTM. W latach 1977-1981 był dyrektorem Instytutu Matematyki UJ, zaś w latach 1996-2003 przewodniczącym Komitetu Matematyki PAN. Był też przez ćwierć wieku (1980–2005) redaktorem naczelnym czasopisma Annales Polonici Mathematici, a także wieloletnim opiekunem Koła Matematyków Studentów UJ im. prof. St. Zaremby.

W pamiętnym roku 1980 został wybrany w pierwszych (po r. 1968) demokratycznych wyborach władz uczelni w Polsce dziekanem Wydziału Matematyki i Fizyki UJ; odmówił jednak przyjęcia tej godności, pragnąc poświęcić się w pełni pracy w Instytucie Matematyki.

Sylwetkę Profesora Siciaka przybliżają: artykuł dra Krzysztofa Ciesielskiego Professor Józef Siciak - a scholar and educator zamieszczony w Annales Polonici Mathematici 80 (2003), s. 1-15 oraz laudacja jednego z jego pierwszych uczniów, prof. dra hab. Wiesława Pleśniaka, Funkcja ekstremalna Profesora Siciaka wygłoszona z okazji 50-lecia odnowienia doktoratu i opublikowana we fragmentach w Alma Mater 128 (2010), s. 50-51.